18 بله هماییا، که یکّ تالانتے رَستگ‌اَتی، واجهئے زرّی زرت و یکّ جاگهے زمینا کَلّ کرت و چێری دات.
همے پئیما، آ دومی که دو تالانتی رَستگ‌اَت، دگه دو تالانتی نَپ رَست.
بازێن وهدێا رَند، اے هِزمتکارانی هُدابُند پِر ترّت و آتک و چه آیان هسابی لۆٹت.
دگه هِزمتکارے آتک و گوَشتی: ’او واجه! اِش اِنت تئیی داتگێن اَشرپی که من دَزمالێا بستگ و اێر کرتگ‌اَت.
پرچا که اگن شمئے نیاما همے چیزّ ببنت و برُدنت، گڑا چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے زانگ و پَجّاه آرگا بےاَسر و بێسَمَرَ نبێت.
