36 ”او استاد! شَریَتئے مسترێن هُکم کجام اِنت؟“
نون زلورت نه‌اِنت آ وتی پت و ماتا شرپ بدنت.‘ شما په وتی دۆد و رهبندانی دارگا هُدائے هبرا پرۆشێت.
چه آیان یکّێا، که شَریَتئے کازیے اَت، په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا جُست کرت:
ایسّایا پَسّئو دات: ”وتی هُداوندێن هُدایا په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه و گۆن سجّهێن پَهم و پِگرا دۆست بدار.
او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که پورچێنک و سَداپ و اے دگه کاهُکانی سرا دَه‌یَکَّ دئیێت بله چه دادرسی و اِنساپ و هُدائے مِهرا بێهئیال و بێتْرانگ اێت. دْرێگتا، شما اے کار بکرتێننت و آ هم یله مداتێننت.
