34 وهدے پَریسی سهیگ بوتنت که ایسّایا چۆن گۆن وتی پَسّئوا سَدوکیانی دپ بستگ، گڑا هۆر بوت و آتکنت.
بله پَریسی ڈنّا شتنت و په ایسّائے کۆشارێنگا شئور و سَلاهِش کرت.
وهدے یَهیایا دیست که پَریسی و سَدوکی رُمبئے بازێن مردم پاکشۆدی گِرَگا آییئے کِرّا آیگا اَنت، گۆن آیان گوَشتی: ”او سْیَه‌مارزادگان! کئیا شمارا ڈاه داتگ که چه هُدائے آیۆکێن کَهر و گَزبا رَکّتَ کنێت؟!
چه شَریَتئے کازیان یکّے، ایسّائے کِرّا آتک و په آییئے چَکّاسا جُستی کرت: ”او استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“
