12 نون مرید آییئے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”زانئے که تئیی اے هبران پَریسی تئورێنتگ‌اَنت؟“
بَهتاور هما اِنت که منی کارانی گِندگا ٹَگل مئوارت و ملَکُشیت.“
آ چیزّے که دپا رئوت مردما ناپاکَ نکنت، بله هما چیزّ که چه دپا درَ کئیت مردما ناپاکَ کنت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”هر نهالے که منی آسمانی پتا نکِشتگ، اَلّما گوَجگَ بیت.
بله په آیانی نرنجێنگا، مَزَن‌گوَرمئے تئیابا برئو و نَهیگے آپا دئور بدئے، هما ماهیگ که پێسرا نهیگا جنت، آییئے دپا پَچ کن، تئو یکّ چارکلداری زَرّے گندئے، هماییا بزور، منیگ و وتی سُنگا پُرّ کن.“
بله ما په دمانێا هم آیانی دێما سر جهل نکرت تانکه وشّێن مِستاگئے راستی په شما بمانیت.
بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.
