17 گوَشتِش: ”اِدا مئے کِرّا تهنا پنچ نان و دو ماهیگ هست.“
بله ایسّایا گوَشت: ”آیان رئوگئے زلورت نێست، شما وت آیان وراک بدئیێت.“
گوَشتی: ”هرچے شمارا گۆن، منی کِرّا بیارێت.“
اَنگت هچّ سرپد نبوتگێت؟! شما آ پنچێن نان شمُشتگ، که پنچ هزار مردما سێرا وارت و چه سر آتکگێن نگنان چُنت سَپْت پُرّ کرت؟
بله ایسّایا گوَشت: ”شما وت اِشان وراک بدئیێت.“ آیان پَسّئو دات: ”مئے کِرّا پنچ نگن و دو ماهیگا گێشتر چیزّے نێست، بله هئو، اگن برئوێن په اے سجّهێن مردمان وراک په بها بگرێن.“
