62 ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”آ کَس که نَنگار کنگئے وهدا پُشتا چاریت، هُدائے بادشاهیئے هِزمتکاریئے لاهک نه‌اِنت.“
او براتان! منَ نگوَشان که اَنگت آ چیزُّن دستا آورتگ، من بَسّ یکّ چیزّے کنان، گوَستگێنان بێهئیالَ کنان و په دێمئیگان جُهدَ کنان.
چێا که دێماسا وتی دُنیادۆستیئے سئوَبا منا یله کرتگ و تِسالونیکیئے شهرا شتگ. کْریسْکیس گَلاتیَها شتگ و تیتوس دَلماتیَها.
