جِنگُلا هم په وت لۆگے در گێتک و پیستانا په وت کُدۆهے که وتی چورگ و چیپُّکان اۆدا برۆدێنیت، تئیی کُربانجاهئے نزّیکا، او لشکرانی هُداوند، منی بادشاه و منی هُدا!
تُرے بِلّی آییئے دانگ چه اے دگه تُهمان کَستر اِنت، بله وهدے رُدیت چه اے دگه سبزگان بُرزتر، درچکێئے ڈئولا بیت و بالی مُرگ آییئے تاک و ٹالانی چێرا کُدۆه و کُدامَ بندنت.“
او دُردانگان! گۆش دارێت. هُدایا اے دنیائے نێزگارێن مردم گچێن نکرتگ‌اَنت که باوَرا هستۆمند ببنت و هما بادشاهیا میراس ببرنت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان لبز و کئول کرتگ؟
