4 چێا که آ دگران چه وتی گێشێن مالا چیزُّکے دات، بله اے جنۆزاما، گۆن وتی نێزگاری و گریبیا، هرچے که آییا هست‌اَت داتی، بزان وتی سجّهێن بُنمال.“
چێا که آ دگران چه وتی گێشێن مالا چیزُّکے دات، بله اے جنۆزاما، گۆن وتی نێزگاری و گریبیا، هرچے که آییا هست‌اَت داتی، بزان وتی سجّهێن بُنمال.“
کَسترێنا یکّ رۆچے گۆن پتا گوَشت: ’او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.‘ گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.
نون گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے بێوسێن جنۆزاما چه سجّهێنان گێشتر مان کرت.
همۆدا یکّ جنێنے هم هست‌اَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگ‌اَت. هچکَسا هم آ دْراه کرت نکرتگ‌اَت.
چه آیان هچکَس مُهتاج نه‌اَت، چێا که هرکَسا لۆگ یا ڈگارے هست‌اَت بهاییَ کرت و
