30 چێا که من گۆن وتی چمّان چه تئیی نێمگا اے نِجات و رَکّێنگ دیستگ
او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.
او هُداوند! په هما نجاتا وداریگ آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی هُکمانی رَندگیریا کنان.
او هُداوند! په هما نجاتا تلوَسَگا آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.
که تئو سجّهێن کئومانی دێما پَدّر کرت.
جهانئے سجّهێن مردم چه هُدائے نێمگا رَکّێنگ و رَستگاریَ گندنت.“
پمێشکا من شمارا سهیگ و سرپدَ کنان که چه هُدائے نێمگا رَکّێنگئے اے جار درکئومانی کِرّا برگَ بیت، آ گۆشَ دارنت.“
