41 ”تئو چه من چے لۆٹئے؟ په تئو چے بکنان؟“ آییا پَسّئو دات: ”او هُداوند! منَ لۆٹان که دوبر بگندان.“
ایسّا اۆشتات و هُکمی کرت: ”آ مردا بیارێت.“ وهدے نزّیکّ آتک، ایسّایا جُست کرت:
ایسّایا گوَشت: ”بینا ببئے! تئیی ایمانا ترا دْراه کرت.“
اگن هما چیزّئے اُمێتوار ببێن که اَنگت مارا نێست، گڑا په سَبر آییئے وَدارا بێن.
په هچّ چیزّا پرێشان مبێت، بَسّ هر هالَت و جاوَرا، گۆن دْوا و دَزبندی و شُگرگزاریا وتی اَرزا په هُدایا سَر کنێت.
