29 اے دگه مردم چه رۆدراتک و رۆنند و چه شمال و جنوبئے چارێن نێمگانَ کاینت و هُدائے بادشاهیئے پَرزۆنَگئے سرا نندنت.
تئیی چُکّ و نُماسگ زمینئے هاکانی کِساسا بازَ بنت و شما رۆدراتک و رۆنند و شمال و جنوب، چارێن نێمگان تالانَ بێت. زمینئے سجّهێن کئوم تئیی و تئیی نَسل و پَدرێچئے سئوَبا بَرکتَ گرنت.
بزانێت که چه رۆدراتک و رۆنِندا بازێن مردمَ کاینت و گۆن اِبراهێم، اِساک و آکوبا آسمانی بادشاهیئے مهمانیا یکّێن پَرزۆنَگئے چپّ و چاگردا نندنت،
گڑا پرێشتگان راهَ دنت و چه چارێن گواتان، بزان چه زمینئے هَند و دَمگان تان آسمانئے گُڈّی مرز و سیمسران، وتی گچێن کرتگێن مردمان یکجاهَ کننت.
هئو، اَنچُش اِنت که آهِری، ائولیَ بنت و ائولی، آهِریَ بنت.“
پمێشکا من شمارا سهیگ و سرپدَ کنان که چه هُدائے نێمگا رَکّێنگئے اے جار درکئومانی کِرّا برگَ بیت، آ گۆشَ دارنت.“
