50 بله چه آییا پێسر، منا پاکشۆدیے زلورت اِنت، که په آییئے سَرجم کنگا باز پرێشان و بێتاهیر آن.
او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“
وتی گناهانی پشۆمانی‌اِش زاهر کرت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدی داتنت.
من دنیایا آتکگان که آسے رۆک بکنان. دْرێگتا اے وهدی آ آس رۆک بوتێن.
ایسّایا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”وتی زَهما جُتکا کن! من آ پیالها نۆش مکنان که پتا منا داتگ؟“
وهدے ایسّایا شراب دپ جت، گوَشتی: ”کار هلاس بوت!“ رَندا سری جَهل کرت و ساهی دات.
ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان.
ایسّائے برات که ائییدا اورشَلیما شتنت، رندا آییئے جند هم همۆدا شت، بله مردمانی چمدیدا نَشُت، چێرُکایی شت.
انّون گۆن پاکێن روهئے رهشۆنیا اورشَلیما رئوان. نزانان اۆدا گۆن من چے بئیگی اِنت.
