36 هما هِزمتکار و دَزبۆجانی پئیما ببێت که رَهچار اَنت آیانی هُدابُند کدێن چه سور و آرۆسئے شادهیان پِرَ ترّیت و اَنچُش که کئیت و دروازگا ٹُکّیت، آ دروازگا پَچَ کننت.
او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.
لانکا ببندێت و وتی چِراگا رۆک و رُژناگ بدارێت.
بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت.
گَل ببێن و شادهی بکنێن و هماییا شان و شئوکت بدئیێن، چێا که گوَرانڈئے سورئے وهد آتکگ و آییئے بانۆرا وتا تئیار کرتگ.
بچار، من دروازگئے دپا اۆشتاتگان و ٹُکّگا آن. اگن کَسے منی تئوارا اِشکنت و دروازگا پچَ کنت، من تها کایان. من گۆن آییا و آ گۆن من وراکَ وارت.
