43 او پَریسیان! بَژن و اَپسۆز په شما که کَنیسَهانی ائولی رِد و سْرَپئے نندگ و بازاران مردمانی وشّاتک و دْرَهباتان دۆستَ دارێت.
اے زمانگئے مردمان کئیی همدَروَر بکنان که آ، کئیی ڈئولا اَنت؟ آ، هما چُکّانی پئیما اَنت که بازارا نِشتگ‌اَنت و آ دگه چُکّان گْوانکَ جننت و گوَشنت:
”چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت، که آیان دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا چه مردمان وشّاتک و دْرَهباتَ لۆٹنت. کَنیسَهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت و مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش پسند اِنت.
گۆن براتی مِهرے، یکدگرا دۆست بدارێت، په شرپ و اِزّت کنگا چه یکدومیا دێماتر ببێت.
هچّ کارے په وتواهی و وتپسُندی مکنێت. په بێکِبری و دربێشی دگران چه وت بُرزتر سرپد ببێت.
چیزّے په کِلیسایا نبشتگُن، بله دیوتْریپیس که مستریئے لۆٹۆک اِنت، مئے اِهتیارا نمَنّیت.
