40 چه پَریسیان لهتێن آییئے کِرّا اۆشتاتگ‌اَت. اے گپِّش اِشکت و گوَشتِش: ”زانا ما کۆر اێن؟“
گوَشتِش: ”تئو وت سرا تان پادان گناهئے چُکّ ائے و مارا تالیمَ دئیئے؟“ گڑا آ مردِش گَلّێنت.
ایسّایا گوَشت: ”اگن کۆر بوتێنێت شمارا گناه و مئیارے پِر نێست‌اَت، بله پمێشکا شمئے مئیارباریَ مانیت که گوَشێت: ’ما بینا اێن.‘“
تئو گوَشئے که ”من هستۆمند آن، من مال و دئولت کَٹّتگ و منا هچّ چیزّئے زلورت نه‌اِنت،“ بله تئو سرپد نه‌ائے که بدهال، بزّگ، نێزگار، کۆر و جاندر ائے.
