29 وهدے مَریَما اِشکت، هما دمانا پاد آتک و ایسّائے کِرّا شت.
تئو گوَشتگ: ”منی چِهرگئے شۆهازا ببئے.“ دلَ گوَشیت: ”هُداوندا! تئیی چِهرگئے شۆهازا آن.“
اے هبرئے کنگا و رَند مَرتا شت، وتی گهار مَریَمی تئوار کرت و په هَلوَت گوَشتی: ”استاد آتکگ و ترا لۆٹیت.“
ایسّا اَنگت مێتگا نپُترتگ‌اَت، همۆدا اَت که مَرتا آییئے پێشوازیا شتگ‌اَت.
