7 هر ڈئولێن جانوَر، بالی مُرگ، مار و گۆج و دریایی سَهدار رامگ کنگَ بنت و انسانا اے کار کرتگ،
پێسرا باز رَندا مردمان کئید کرتگ‌اَت، بله آییا زمزیل پرۆشتگ‌اَتنت و هچکَسا آییئے گِر و دارئے واک و توان نێست‌اَت.
اے پَرزۆنَگ چه هر پئیمێن چارپادێن هئیوان، مار و گۆج و بالی مُرگا پُرّ اَت.
زبان هم یکّ اَنچێن آسے که مئے جسم و جانئے رگ و بندانی تها سِلّیانی دنیاے. مردما پَهک سِلّ و آلودگَ کنت و آییئے درُستیگێن زِندا آسَ جنت. زبان وت آسے که چه دۆزهئے آسا رۆک بوتگ.
بله هچکَس زبان و لِلّکا لگام کرتَ نکنت. زبان سرکَشّێن شِرّے که چه کُشۆکێن زهرا پُرّ اِنت.
