20 چه هر تَهرئے بالی مُرگ، هر تَهرئے چارپادێن هئیوان، زمینئے سرئے هر تَهرئے لاپکَشّێن جانوَران، یکّ یکّ جُتکے تئیی کِرّا کئیت تانکه اے سجّهێنان زندگ بدارئے.
هُدایا آ، برکت دات و گوَشتنت: ”چُکّ و بَر کنێت، باز ببێت و زمینا پُرّ کنێت و زمینئے سرا هاکمی بکنێت. دریائے ماهیگ، آسمانئے مُرگ و زمینئے سجّهێن سُرِندَهانی سرا هاکمی بکنێت.“
هُداوندێن هُدایا چه هاکا زمینئے سرئے سجّهێن وَکشیێن هئیوان و آسمانئے سجّهێن مُرگ جۆڑ کرتگ‌اَتنت. نون آ سجّهێنی مردئے کِرّا آورتنت تان بچاریت که بارێن مَرد آیان کجام نامان تئوارَ کنت. هر نامێا که مَردا آ سَهدار تئوار کرتنت، هما آیانی نام بوت.
و چه آسمانی مُرگان هَپت جُتک، نرێن و مادگێن، که سَرجمێن زمینئے سرا آیانی نَسلا زندگ بدارئے.
بله شما نلۆٹێت منی کِرّا بیاێت و شمارا اے زِند برسیت.
