26 گڑا ایسُّپا په مِسرئے مُلکا اے کانون جۆڑ کرت که تان رۆچِ مرۆچیگا هست‌اِنت که ڈگارانی بَر و سَمرئے پَنچِک پِرئونئیگ اِنت. ِپِرئون اێوکا دینی پێشوایانی زمینانی واهُند نبوت و بَسّ.
بُرزێن اَرشئے هُدایا ستا و سنا بات که دژمنی تئیی دستا داتنت.“ گڑا اِبراما، آییارا چه هر چیزّا دَه‌یَکّ دات.
اے سِنگ که من په چێدَگ مِکّ کرتگ، هُدائے لۆگَ بیت. هرچے که تئوِ هُدا منا دئیئے، آییئے دَه‌یَکّا اَلّما ترا دئیان.“
تئوِ پِرئون باید اِنت مُلکا اَنچێن کارمستر بدارئے که سرسبزیئے هپتێن سالانی وهدا کِشارانی پَنچِکا بگرنت.
اَلبت، دینی پێشوایانی ڈگاری بها نزرتنت. چه پِرئونئے نێمگا آیان کُمَکَّ رَسِت و اے کُمَک په آیانی وَرد و وراکا بَسّ اَت. پمێشکا وتی ڈگارِش بها نکرتنت.
مردمان گۆن آییا گوَشت: ”تئو مئے زِند رَکّێنت. واجهئے نِزَر په ما نێک بات. ما پِرئونئے گُلامَ بێن.“
