10 شَمونئے مردێن‌چُکّ یَموێل و یامین و اوهَد و یاکین و سۆهَر و شاوول اَتنت. شاوولئے مات کَنهانیے اَت.
اِساکا آکوب لۆٹاێنت و برکت دات. هُکمی دات و گوَشتی: ”کَنهانی جنکّے سانگ مکن.
لیاه پدا لاپ‌پُرّ بوت و وهدے مردێن‌چُکّے آورتی، گوَشتی: ”هُداوندا دیست که من نادۆستے آن، پمێشکا منا اے چُکّی هم دات.“ گڑا چُکّئے نامی شَمون کرت.
سئے رۆچ گوَست. اَنگت آیان سُنّتئے درد پِر اَتنت که آکوبئے دو چُکّ، دینَهئے برات شَمون و لاویا وتی زَهم زُرتنت و نادِلگۆشێن شهرئے سرا اُرُش کرت و شهرئے سجّهێن مردێنِش کُشتنت.
گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَه‌رو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“
لاویئے مردێن‌چُکّ گِرشۆن و کُهات و مِراری اَتنت.
روبِنئے مردێن‌چُکّ هَنوک و پَلّو و هِسرون و کَرْمی اَتنت.
شَمونئے مردێن‌چُکّ یَموێل و یامین و اوهَد و یاکین و سۆهَر و شاوول اَتنت. شاوولئے مات کَنهانیے اَت. شَمونئے ٹَکّ همِش اَتنت.
