20 گوَشتِش: ”واجه! ائولی رندا که ما اِدا په وراکئے گرگا آتکێن،
آیان گوَشت: ”اِنّه، منی واجه! تئیی کَستر وَرد و وراکئے گرگا آتکگ‌اَنت.
راها شپا گِپتنت و یکّ جاگهێا منزلِش کرت. وهدے چه آیان یکّێا وتی گۆنیئے دپ پچ کرت که په وتی هرا کاه و کدیمے بکشّیت، دیستی که منی نُگره گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت.
گڑا ایسُّپئے دَه برات مِسرا دانئے گِرَگا شت.
وهدے آ وتی گۆنیان هالیگ کنگا اَتنت، هر یکّێئے گۆنیا آییئے نُگرهانی تورگ مان اَت. وهدے آیان و آیانی پتا نُگرهئے تورگ دیستنت، تُرستِش.
گڑا آ ایسُّپئے پێشکارئے کرّا شتنت و لۆگئے دروازگئے دپا گۆن آییا هبرِش کرت.
پِر تَرّگا ما شپا یکّ جاگهێا داشت. ما وتی بار که بۆتکنت، دیستِن که چه ما هرکَسئے نُگره سَرجمیا آییئے جندئے گۆنیئے دپ دپا اێر اَنت. نون ما اے نُگره پدا آورتگ‌اَنت گۆن.
بله یَهودایا گۆن آییا گوَشت: ”آ مردا مارا په ترُندی هبردار کرت و گوَشت: ’اگن شمئے برات گۆن شما گۆن نبوت، منی دێما مکپێت.‘
پَسّئوِش دات: ”آ مردا مئیگ و مئے هاندانئے بارئوا هر چیزّئے جُست کرت: ’شمئے پت اَنگت زندگ اِنت؟ شمارا دگه برات هم هست؟‘ ما آییئے جُستانی پَسّئو داتنت. ما چۆن بزانتێن که آ گوَشیت: ’وتی براتا اِدا بیارێت‘؟“
