28 تامار که چلّگ بئیگا اَت، چه جاڑان یکّێا وتی دست چه آییئے جانا ڈنّ در کرت و جَنبۆگا سُهرێن بندیکّے آییئے دستا بَست و گوَشتی: ”اے چُکّ پێسرا آتک.“
رندا آییئے برات پێدا بوت و پێدا بئیگئے وهدا ایسّوئے پادئے پونزی داشتگ‌اَت. اے چُکّئے نامِش آکوب کرت. وهدے رِبِکّایا اے جاڑ آورتنت، اِساکا شست سال اَت.
وهدے تامارئے چِلّگ بئیگئے وهد بوت، آییئے لاپئے چُکّ جاڑ اَتنت.
بله وهدے اے چُکّا وتی دست پدا تها بُرت، براتی در آتک و جَنبۆگا گوَشت: ”اِه! تئو چۆن وتی راه پَچ کرت.“ پمێشکا آییئے نامِش پارِس کرت.
