27 وهدے تامارئے چِلّگ بئیگئے وهد بوت، آییئے لاپئے چُکّ جاڑ اَتنت.
چُکماتیئے ماه و رۆچ که پوره بوتنت، رِبِکّایا جاڑ آورت.
تامار که چلّگ بئیگا اَت، چه جاڑان یکّێا وتی دست چه آییئے جانا ڈنّ در کرت و جَنبۆگا سُهرێن بندیکّے آییئے دستا بَست و گوَشتی: ”اے چُکّ پێسرا آتک.“
