34 بله راهیلا بُتێن هُدا زُرتگ و وتی اُشترئے لَچا کرتگ‌اَتنت و وت لَچئے سرا نِشتگ‌اَت. لابانا سجّهێن گِدان پَٹِّت، بله هچّی ندیست.
گڑا آکوب پاد آتک، وتی جَن و چُکّی اُشتران جَمّاز کرتنت و
لابان پَسانی چێنا شتگ‌اَت. راهیلا وتی پتئے لۆگئے بُتێن هُدا دُزِّتنت.
گڑا لابانا آکوبئے گِدان و لیاهئے گِدان و دوێن مۆلدانی گِدان پَٹِّتنت، بله هچّی ندیست. وهدے چه لیاهئے گِدانا در آتک، راهیلئے گِدانا پُترت،
راهیلا گۆن وتی پتا گوَشت: ”واجه! زهر مگر، من تئیی دێما پاد آتکَ نکنان که منی جنێنی ماهانَگانی وهد اِنت.“ لابانا پَٹِّت، بله بُتێن هُدایی دَست نکپتنت.
