31 لابانا جُست کرت: ”ترا چے بدئیان؟“ آکوبا پَسّئو تَرّێنت: ”منا هچّ مدئے، بله اگن اے یکّێن کارا په من بکنئے، گڑا من اَنگت تئیی رمگئے شپانکی و پاسپانیا کنان.
چه منی آیگا پێسر ترا کَمُّک هست‌اَت و نون سکّ باز بوتگ‌اَنت. هر جاه که من وتی پاد اێر کرتگ، هُداوندا ترا همۆدا برکت داتگ. بله من کدی په وتی جندئے لۆگا کارے بکنان؟“
بِلّ مرۆچی تئیی سَرجمێن رمگانی نیاما گردان. سجّهێن ٹِکّ ٹِکّێن اِسپێت‌پَس و سیاهێن گوَرانڈ و سجّهێن ٹِکّ ٹِکّێن سیَه‌پَسان جِتا کنان. اے منی مُزَّ بنت.
هُدائے کِرّا پناه زورگ چه انسانئے سرا تئوکل کنگا شرتر اِنت.
