2 جنێنا گوَشت: ”ما باگئے درچکانی بَر و سَمران وارتَ کنێن،
هُداوندێن هُدایا مَرد پرمان دات که باگئے هر درچکئے برا ورئے بوَر،
بله نێکی و بدیئے زانَگئے درچکئے بَرا مئوَر. هما رۆچا که تئو وارت، اَلّما مِرئے.
بله هُدایا گوَشتگ که هما درچکئے برا مئورێت که باگئے نیاما اِنت. آییا دست هم پِر مکنێت. اگن نه، مِرێت.“
آیان زهرے مان اِنت چُش که مارئے زهرا، سْیَه‌مارێئے ڈئولا اَنت که گۆشی بستگ‌اَنت و
