1 چۆ بوت که آ سرڈگارا ڈُکّالے کَپت، اَبێد چه آ پێسری ڈُکّالا که اِبراهێمئے وهدا بوتگ‌اَت. اِساک، گِرارا شت، پیلِستیانی بادشاه اَبیمَلِکئے کِرّا.
بله کَنهانا ڈُکّال اَت و اِبرام، دێم په مِسرا جَهلاد راه گِپت تانکه په وهدێا همۆدا، دَرامدێئے پئیما بداریت، چێا که سکّێن ڈُکّالے اَت.
چه اِبراهێمئے مرکا رند هُدایا آییئے چُکّ اِساک برکت دات. اِساک بِهێر‌لَهایی‌روییئے نزّیکّا جَهمنند بوت.
نون آکوبا لهتێن نگن و ڈالئے نارُشت ایسّوارا دات. آییا وارت و رندا پاد آتک و شت. اے پئیما ایسّوا وتی پێدائِشی هَکّ بےاِزّت کرت.
اے پئیما اِسراییلئے چُکّ هما مردمانی رُمبا گۆن اَتنت که دانئے گِرَگا آتکگ‌اَتنت، چێا که کَنهانئے مُلکا ڈُکّال اَت.
مُلک سکّ ڈُکّال اَت و
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اے جاگها یله کن، تئو و اے مهلوک که تئو چه مِسرا در کرتگ و آورتگ. دێم په هما مُلکا برئو که من گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا سئوگند وارتگ که تئیی نَسل و پَدرێچارا دئیانی.
