12 اِبراهێمئے چُکّ اِسماێل، که چه سارَهئے مِسری مۆلد هاجِرا پێدا بوتگ‌اَت، آییئے نَسل و پَدرێچئے کِسّه چُش اِنت:
اِسماێلئے بارئوا هم من تئیی هبر گۆش داشت: من آییا اَلّم برکتَ دئیان، آییا پُرسَمرَ کنان و آییئے نَسل و پَدرێچا سکّ بازَ کنان. آ دوازده شَهزادگئے پتَ بیت و چه آییا مزنێن کئومے پێدا کنان.
من مۆلدێن زالئے چُکّا هم کئومے کنان چێا که آ هم تئیی نَسل و پَدرێچ اِنت.“
پاد آ، چُکّا چست کن، دستایی گِر که من آییا مزنێن کئومے کنان.“
اِدومی و اِسماییلی، موآبی و هاگاری،
