18 رِبِکّایا گوَشت: ”بوَر، منی واجه!“ زوتّ زوتّا کونزگی گۆن دوێن دستان جَهل کرت و آپی دات.
هما جنکّ که اگن من گوَشت: ’وتی کونزگا جَهل کن، من آپَ وَران‘ و آییا گوَشت: ’بیا بوَر، من تئیی اُشتران هم آپَ دئیان‘ منَ زانان که همے جنکّ تئو په وتی هِزمتکارێن اِساکا گچێن کرتگ. من چه همے گپّا زانان که تئو په منی واجها مهربان بوتگئے.“
آییا په اِشتاپی چه کۆپگا وتی کونزگ جَهل کرت و گوَشت: ’بوَر. من تئیی اُشتران هم آپَ دئیان.‘ گڑا من آپ وارت و آییا منی اُشتر هم آپ داتنت.
نێٹ، شما سجّهێن یکدل و همدرد ببێت، گۆن یکدومیا مِهر بکنێت، نَرمدل و بێکِبر ببێت.
