30 من زمینئے سجّهێن هئیوان، آسمانئے سجّهێن مُرگ، سجّهێن لاپکَشّێن جانوَر، بزان هَمُک سَهدار هم په وراکا سبزگ داتگ.“ اے کار بوت.
هر پئیمێن وراک و وَردِن بزور گۆن. اَمبارِش کن که شمئیگ و هئیوانانی ورگئے کارا کاینت.“
هر سُرِنده که ساهی مان اِنت، شمئے وراکَ بیت و اَنچۆ که من شمارا سبزگ داتگ‌اَنت، نون هر چیزَّ دئیان.
تئو په دَلوَتان کاهَ رۆدێنئے و سبزگ که انسان کِشت و کِشار بکنت و چه زمینا وراک در بکنت،
آ، هئیوانان وراکَ دنت و گوَراگان هم، وهدے پریاتَ کننت.
