26 ما باید اِنت وَتگَلا و وَتپَسند مبێن، یکدومیا سۆکلۆ مدارێن و گۆن یکدومیا هسدّ مدارێن.
وهدے کَسے ترا مهمان بکنت، سجّهێنانی پُشتا بنند، تانکه مهماندار وت بیئیت و بگوَشیت: ’او منی دۆست! بیا و دێماتر بنند.‘ آ وهدا، تئو آ دگه مهمانانی چمّا شرپدارترَ بئے.
شما یکدومیا چیلّێنگ و ورَگا اێت، بچارێت، یکدومیئے دستا تباه مبێت.
او پیلیپیان! شما شَرّ سرپد اێت که وشّێن مِستاگئے شِنگ کنگئے بُنگێجا، من که مَکدونیَه یله کرت، چه شما اَبێد هچّ کلیسایا منا په دئے و گِرا کُمکّ نکرت.
بله نون چُش اِنت که په کِبرے پَهرَ کنێت. هر اے وڑێن پَهرے سِلّ اِنت.
او وَرنایان! اَنچُش شما هم وتی مسترێنانی پرمانبَرداریا بکنێت و گۆن یکدومیا بێکِبر و دربێش ببێت، چێا که ”هُدا پُرکِبر و گُروناکێن مردمانی هلاپا مُهرَ اۆشتیت، بله بێکِبر و دربێشێن مردمانی سرا وتی رهمتانَ گوارێنیت.“
