13 شما زانێت که ائولی رندا که من شمئے کرّا وَشّێن مِستاگئے جار جَت، منی آیگئے سئوَب نادراهیے اَت.
ایسّایا سجّهێن جَلیلا تَرّ و گردَ کرت. آییا کَنیسَهانی تها مردم درس و سَبکَّ دات، هُدائے بادشاهیئے مِستاگَ رسێنت و مردم چه ناجۆڑی و نادْراهیان جۆڑ و دْراهَ کرتنت.
پولُس و آییئے همراه چه پْریجیَه و گَلاتیَهئے دَمگان گوَستنت، چێا که پاکێن روها آ، آسیائے دَمگا هُدائے هبرئے رسێنگ و شِنگ کنگا مکن کرتنت.
من هئیران آن که شما په دگه ”وشّێن مِستاگێا“ چۆن زوتّ هما هُدایا یله کنگا اێت که شمارا تئواری کرتگ که مَسیهئے رهمتانی چێرا زند بگوازێنێت.
براتان! گۆن شما دَزبندیَ کنان، منی پئیما ببێت، چێا که من چه شَریَتا آزات کنگ بوتگان و نون شمئے پئیما آن. شما پێسرا وَه په من هچّ بدی نکرتگ.
بِلّ تُرے منی جسمی هالت په شما چَکّاسے اَت، بله شما منا بے‌اَرزش نزانت و دئور ندات. اَنگت شما منا اَنچۆ دست گِپت، گوَشئے من هُدائے پرێشتگے اَتان، گوَشئے ایسّا مَسیهئے جند اَتان.
اے شَرّێن گپّے که شما مُدام پُرجۆش ببێت، تهنا آ وهدا نه که من شمئے کِرّا آن، بله په شَرّێن چیزّێا پُرجۆش ببێت.
