7 هُداوندا گوَشت: ”دستا پدا کباهئے تها کن.“ آییا دست پدا کباهئے تها کرت. دستی که چه کباها در کرت، ته دست وشّ بوتگ‌اَت و دستئے پۆست جانئے اے دگه جاگَهانی پۆستئے پئیما اَت.
”اگن مردمان تئیی گَپّ باوَر نبوت و ائولی نشانی‌اِش دلگۆش نکرت، دومی نشانیا باوَرَ کننت.
ایسّایا دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“ هما دمانا مرد چه سْیَه‌گَرّا پَلگار بوت.
وهدے دێم په یکّ مێتگێا پێداک اَت، ده سْیَه‌گَرّیێن مردم گۆن آییا دُچار کپت. دور اۆشتاتنت و
