من همۆدا تئیی دێما زاهِرَ بان و گۆن تئو هبرَ کنان، چه سرپۆشئے بُرزا، چه شاهدیئے پێتیئے سرئے دوێن کَرّوبیانی نیاما اِسراییلیانی بارئوا هر پرمانے که هست، ترا گوَشانِش گۆن.
هُدایا گوَشت: ”من گۆن تئو گۆنَ بان. تئو که کئوما زورئے و چه مِسرا درَ کائے، شما همے کۆها هُدائے پرستشا کنێت. و اے یکّ نِشانیے بیت که تئیی راه دئیۆک من آن.“
برئو اِسراییلئے کماشان یکجاه کن و گۆن آیان بگوَش که هُداوند، بزان شمئے بُنپیرکانی هُدا، اِبراهێم و اِساک و آکوبئے هُدا منی دێما زاهر بوتگ و گۆن من گوَشتگی که من چه نزّیکّا دیستگ که مِسرا گۆن شما چے بوتگ و
کُربانجاها هما پردهئے دێما اێر کن که شاهدیئے پێتیئے دێما اِنت، بزان کَپارَتئے سرپۆشئے دێما که شاهدیئے وانِکانی سربرا اِنت، هما جاگها که من گۆن تئو گِندُکَ کنان.
