16 هرکَس که مردمێئے دُزّگا گِرگ بوت، آ مردمی بها کرت یا وتی کِرّا داشتی، آییئے سِزا مَرک اِنت.
وهدے میدیانی سئوداگر نزّیکّا رَستنت، براتان ایسُّپ چه چاتا کشِّت و بیست نُگرها اِسماێلیانی کرّا بها کرت. اِسماێلیان ایسُّپ مِسرا برت.
من چه اِبرانیانی مُلکا دُزّگ و اِدا آرگ بوتگان و اِدا هم من چُشێن کارے نکرتگ که اے سیَه‌چاتا دئور دئیگ ببان.“
دُزّی مکن.
هرکَسا که وتی پت یا مات جت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
بله اگن دزِّتگێن مال، گۆکے ببیت یا هَرے یا پَسے، آییئے کِرّا زندگا دَر آتک، گڑا دو سَری مَلام بدنت.
په سْیَه‌کاران، په لئوات‌کاران، په گُلامانی تاجِران، په درۆگبند و درۆگێن سئوگند ورۆکان و په اے دگه هما مردمان جۆڑ کنگ بوتگ که راستێن تالیمئے هلاپ اَنت.
تلاه، نُگره، گرانبهاێن سِنگ و مُروارد، لیلُمێن گُد، جَمو و هریر و رُژنا سُهرێن گُد و هر پئیمێن وَشبۆێن دار، هر پئیمێن آجێن چیزّ، چه گرانبهاێن دار، بْرنج، آسِن و سِنگ‌مَرمَرا جۆڑ کرتگێن چیزّ،
