28 هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”تان کَدێنا سرا تابَ دئیێت و منی هُکم و سر و سۆجانَ نزورێت؟
بله زوتّ بێهئیال بوتنت که آییا چے کرتگ‌اَت و په آییئے شئور و سَلاها ودارِش نکرت.
آیان هُدائے اَهد نداشت و وتی دلا شئورِش کرت که ”آییئے شَریَتئے سرا زندَ نگوازێنێن.“
چیا که هُدائے سرا ایمانِش نێست‌اَت و باورِش نبوت که هُدااِشَ رَکّێنیت.
موسّا و هارون پِرئونئے کرّا شتنت و گوَشتِش: ”هُداوند، اِبرانیانی هُدا چُشَ گوَشیت: ’تان کدێن گروناکَ بئے و منی دێما اۆشتئے و وتا بێکِبرَ نکنئے؟ منی مهلوکا بِلّ که رئوت و منا پرستشَ کنت.
هپتمی رۆچا لهتێن مردم در آتک که رئوێن و نگن مُچَّ کنێن، بله هچِّش ندیست.
بچارێت، منِ هُداوندا شمارا شَبَّتئے رۆچ بَکشاتگ. پمێشکا شَشمی رۆچا شمارا دو رۆچئے نگنا دئیان. هپتمی رۆچا شما هر جاگها اێت، همۆدا ببێت. هپتُمی رۆچا کَسّ چه وتی جاگها در مئیئیت.“
ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“
