27 آ اێلیما آتکنت. اێلیما آپئے دوازده چَمّگ و هپتاد بُن مَچّ هست‌اَت. اۆدا آپئے کرّا اُردِش کرت.
منا سرسبزێن چَراگاهانَ واپێنیت و په آرامێن آپان سرَ کنت.
سجّهێن اِسراییلی مهلوک چه اێلیما رهادگ بوت. چه مِسرا در کپگا رند، دومی ماهئے پانزدَهُمی رۆچا سینئے گیابانا سر بوتنت. سین، اێلیم و سینائے نیاما اِنت.
شهرئے بازارئے نیاما تچان اِنت. کئورئے اے دست و آ دستا زِندئے درچکے که دوازده بَر و سَمرَ کاریت، هر ماه چه برا بار اِنت و درچکئے تاک په کئومانی دْراه کنگا درمان اَنت.
چێا که تَهتئے نیاما اۆشتاتگێن گوَرانڈ، اِشانی شپانکَ بیت و اِشان زِنداپئے چَمّگانی راها پێشَ داریت و هُدا چه اِشانی چمّان هر اَرسا پَهکَ کنت.“
