10 بله تئو هُپّ کرت و دریایا آ پۆشِتنت. آ چۆ سْرُپا جُهلێن آپان اێر بُکّتنت.
هُدایا نوه و هما سجّهێن وَکشیێن هئیوان و دَلوَت یات کرتنت که نوهئے همراهیا بۆجیگا اَتنت. هُدایا زمینئے سرا گواتے راه دات و آپ اێر آیان بوت.
چه زمینئے گُڈّی هَدّ و سیمسران جمبران چستَ کنت، گِرۆکان گۆن هئوران رئوانَ دنت و چه وتی امباران گواتا ڈنّا کاریت.
وتی هبرا راهَ دنت و هر چیزّ آپَ بیت، وتی گواتا دێمَ دنت و آپَ رُمبنت و تچنت.
موسّایا وتی دست دریائے سرا شهار دات و چه هُداوندئے زۆرا سجّهێن شپا چه رۆدراتکا ترُندێن گواتێا کَشِّت و دریا پُشتا کِنزێنت. آپ دو بهر بوت و هُشکی زاهر بوت.
جُهلێن آپان اَندێم کرتنت، آ چۆ سِنگا جُهلانکیا اێر بُکِّتنت.
آ سجّهێن بَه منتنت و گوَشگا لگّتنت: ”اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت.“
