30 شپا پِرئون و آییئے سجّهێن هِزمتکار و سجّهێن مِسری پاد آتکنت. مِسرا مزنێن گرێوَگ و زاریے چِست اَت. چشێن لۆگے نێست‌اَت که اۆدا یکّے نمُرتگ‌اَت.
راهی په وتی هِژما راست و تچک کرت، چه مرکا نرَکّێنتنتی، وبایانی دپاای داتنت.
پِرئونا گوَشت: ”هُداوند اَلّما شمئے پُشت و پناه بوتگ‌اَت، اگن من شمارا گۆن چُکّان رئوگا بِشْتێن. بچار، شمارا پَکّایا رَدێن کارے دلا اِنت.
سَرجمێن مِسرا اَنچێن مزنێن گرێوگ و زاریے چِستَ بیت که نه پێسرا بوتگ و نه دێمترا بیت،
شپنێما کوکّار مَچِّت که ’هئیّا بیاێت، سالۆنک پێداک اِنت و وشّاتکی کنێت.‘
چێا که آ مردم که مِهر و رهمَ نکننت، آیانی دادرسی په بێرَهمیَ بیت. بله مِهر و رهم، دادرسیئے سرا بالادست و سۆبێنَ بیت.
