12 من همے شپا مِسرا گَردانَ بان و مُلکئے سجّهێن ائولی مَردێن‌چُکّانَ جنان. اِنسانان بگر تانکه دَلوَتانی ائولی چُکّانَ جنان و مِسرئے سجّهێن هُدایان سِزا دئیان. من هُداوند آن.
هماییا مِسرئے ائولی چُکّ جتنت، مردمانی ائولی چُکّ و دَلوَتانی هم.
هُدا، وتی هُدایی بارگاها برجم اِنت، ”هُدایانی“ دیوانا دادرسیَ کنت.
گوَشتُن: ”شما ’هُدا‘ اێت و شما سجّهێن، بُرزێن اَرشئے هُدائے چُکّ اێت،
هزاران کَس تئیی کِرّا کپیت، دهان هزار تئیی راستێن نێمگا، بله اے تباهی تئیی نزّیکا آتکَ نکننت.
که هُداوند مزن‌شانێن هُدا اِنت، سجّهێن ”هُدایانی“ مسترێن بادشاه.
هُداوند په مِسریانی جنَگا گَردانَ بیت، بله وهدے شمئے چانٹانی سرئے هۆنانَ گندیت، گڑا چه آ دروازگا سرَ گوَزیت و تباه کنۆکا شمئے لۆگان پُترَگ و شمئے جنَگا نئیلیت.
نون منَ زانان که هُداوند چه آ دگه سجّهێن هُدایان مستر اِنت. چێا که وتی مهلوکی چه گُروناکێن مِسریانی زُلم و زۆراکیان رَکّێنت.“
گڑا واجه آییا هُدائے بارگاها ببارت. گُلاما دروازگ یا دروازگئے چانٹئے دپا ببارت، دْرَپشے بزوریت و آییئے گۆشا بِسُمبیت و آ گُلام تان زندگ اِنت، واجهئے هِزمتا بکنت.
کُپر مکن. وتی مهلوکئے سرۆکا نالت مکن.
هُدایا گۆن موسّایا هبر کرت، گوَشتی: ”من هُداوند آن.
دومی رۆچا هُداوندا اے کار کرت. مِسریانی سجّهێن مال و دَلوَت مُرتنت، بله چه اِسراییلیانی مال و دَلوَتان یکّے هم نمُرت.
