13 موسّایا وتی اَسا مِسرئے مُلکئے سرا شهار دات. چه هُداوندئے هُکما آ سجّهێن رۆچا و سجّهێن شپا مُلکا رۆدراتکی گواتێا سر کرت. تان سُهبا گواتا مُلک چه مَدَگا پُرّ کرتگ‌اَت.
چه اِشان و رند دگه هپت هۆشگ زاهر بوت. اے هۆشَگ لاگَر اَتنت و چه رۆدراتکا کَشّۆکێن لِوارا گیمُّرێنتگ‌اَتنت.
هُکمی کرت و مَدَگ آتکنت، کَٹَگ، بێهسابا.
او گِرۆک و ترۆنگل، برپ و جمبران، او توپانێن گواتان که هماییئے هُکما برجاهَ دارێت،
چه آسمانا رۆدراتکی گواتی سر دات و گۆن وتی زۆرا جنوبی گواتی چست کرت.
آیانی کِشاری مَدَگانا داتنت و بَر و سَمر کَٹَگان وارتنت.
موسّایا وتی دست دریائے سرا شهار دات و چه هُداوندئے زۆرا سجّهێن شپا چه رۆدراتکا ترُندێن گواتێا کَشِّت و دریا پُشتا کِنزێنت. آپ دو بهر بوت و هُشکی زاهر بوت.
آ سجّهێن بَه منتنت و گوَشگا لگّتنت: ”اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت.“
