19 سُهبا ماهله، اَنچۆ که رۆچا ٹِکّ کرت، بادشاه پاد آتک و زوتّ زوتّا شێرانی گارئے نێمگا شت.
پدا بادشاه وتی کَلاتا شت. سجّهێن شپا وراکی نئوارت و واب نکپت. آییئے بارگاها هچّ پئیمێن شاتکامی کنگ نبوت.
وهدے گارئے نزّیکّا رست، گۆن دردناکێن تئوارێا کوکّاری کرت و گۆن دانیالا گوَشتی: ”او دانیال! او زندگێن هُدائے هِزمتکار! بارێن ترا تئیی هما هُدایا چه شێران رَکّێنت کرت که تئو مُدام آییئے هِزمتا کنئے؟“
شَبَّتئے رۆچا رَند، بزان یکشَمبِهئے گوَرباما مَریم مَجْدَلیَه و آ دگه مَریم کبرئے چارگا شتنت.
یکشَمبِهئے بامگواها، دێم په ایسّائے کَبرا شتنت.
پمێشکا، وهدے من گێشتر سَگِّت نکرت، په شمئے ایمانئے هالئے گِرگا یکّے دێمُن دات. منا ترست که بلکێن چَکّاسۆکێن شئیتانا وڑے نه وڑێا شمارا چَکّاسا دئور داتگ و مئے جُهد مُپت و ناهودگ بوتگ.
