14 گڑا اپسرا آیانی هبر مَنّت و تان ده رۆچا آ چکّاستنت.
پدا مارا گۆن هما وَرنایان دێم په دێم بکن و بچار که شاهی وراکان ورگا اَنت. اگن ما نزۆرتر بوتێن، رَندا گۆن ما هما پئیما بکن که تئیی دلَ گوَشیت.“
دهێن رۆچانی هلاسیا، دیستِش که آ، چه اے دگه وَرنایان جاندْراهتر و پزّۆرتر اَنت که شاهی وراکِش وارتگ‌اَت.
چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.
