4 وت په دْوا و هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا دَزگٹّ ببێن.“
زَکَریا چه هِزمتکاریئے هلاسیا رَند، وتی لۆگا پِر ترّت.
گۆن آیان ایسّائے برات، آییئے مات مَریم و دگه لهتێن جنێن هم گۆن اَت. آ سجّهێن همدل و همسِتک و هر وهدا گۆن زِگر و دْوایا دلگۆش و دَزگٹّ اَتنت.
آیان، په کاسِدانی درس و سَبکّا، په شریکدارێن زِندا، په نانئے بهر کنگ و په دْوایا، وتا نَدر کرت.
هما هُدا که من په جان و دل، گۆن آییئے چُکّئے وشّێن مِستاگئے سر کنگا آییئے هِزمتا کنان، وت شاهد اِنت که وتی دْوایانی تها مُدام شمارا یاتَ کنان.
وتی هر دْوائے تها، مُدام گۆن شادمانیا په شما سجّهێنان دْوا کنان،
تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّی‌اِش بدئے.
