28 آیان گۆن وتی اے کارا، تئیی واک و واهگ که تئو چه پێشا گیشّێنتگ‌اَت، پوره و سَرجم کرت.
شمئے نیّت منی تاوان دئیگ اَت، بله هُدائے نیّت نێک اَت. آییئے نیّت همِش اَت که بازێن مردمێئے ساه برَکّیت. اے کار، همِش اِنت انّون بئیگا اِنت.
په انسانا تئیی هِژم هم تئیی سَتائے سئوَبَ بیت و پَشت کپتگێن هِژما تئو وتی لانکا بندئے.
هما ڈئولا که نبیسگ بوتگ، انسانئے چُکّ چه اے دنیایا رئوگی اِنت، بله بژن و اپسۆز په هماییا که انسانئے چُکّا دْرۆهیت. په آییا شرتر اَت که هچبر چه ماتا پێدا مبوتێن.
بله گڑا پاکێن کتابانی نبشتگێن هما هبر که باید اِنت سَرجم ببنت، چۆن په سرَ رسنت؟“
چێا که هما ڈئولا که پێشا شئور بُرّگ بوتگ، انسانئے چُکَّ رئوت، بله بَژن و اَپسۆز په هما مردما که آییا درۆهیت.“
اے مرد گۆن هُدائے پێشزانتی و گیشّێنتگێن شئورا شمئے دستا دئیگ بوت و شما گۆن بێدینانی کُمکّا سَلیبئے سرا دْرتک و کُشت.
بله هُدایا هرچے که چه سجّهێن نبیانی زبانا پێشگۆیی کرتگ‌اَت اے ڈئولا پوره و سَرجم کرت. آ پێشگۆیی اِش اِنت که آییئے مَسیه، رنجَ کَشّیت.
