25 او براتان! دلا ڈَڈّ کنێت چێا که منا هُدائے سرا سِتک اِنت و دلجم آن، پرێشتگا هرچے منا گوَشتگ، اَلّما هما ڈئولا بیت.
بَهتاور ائے تئو که باوَرِت کرتگ، چێا که هُداوندئے هما هبر که گۆن تئو گوَشگ بوتگ‌اَنت، سَرجمَ بنت.“
بله پئوجی اَپسرا پولُسئے هبرانی سرا دِلگۆش دئیگئے بدلا، بۆجیگئے هُدابُند و ناهُدائے هبر زرتنت.
چه اِشیا سجّهێنانی دل ڈَڈّ بوت و آ هم ورگا لگّتنت.
من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.
