5 پولُسا پَسّئو دات و گوَشت: ”او براتان! من نزانتگ که اے، هُدائے نامێنتگێن مسترێن دینی پێشوا اِنت. چێا که نبشته اِنت ’وتی کئومئے پێشوایا بَد و رَد مگوَشێت.‘“
کُپر مکن. وتی مهلوکئے سرۆکا نالت مکن.
پولُسئے کَشا اۆشتاتگێن مردمان گۆن آییا گوَشت: ”ترا لَجَّ نکنت هُدائے نامێنتگێن دینی پێشوایا بےاِزّتَ کنئے؟“
نون لهتێن سالان و رَند، پِر ترّت و اورشَلیما آتکان، تان هما هئیراتان که منا په کُمکّ کنگا گۆن اَتنت وتی کئوما برسێنان و کُربانیگ هم بکنان.
هُدائے کَهر و سِزا هاس هما مردمانی سرا کپیت که وتی جسمئے مهارِش سِلّ و ناپاکێن واهگانی تها یله کرتگ و هچّ واک و کدرتا نمَنّنت و مانَ نئیارنت. همینچُک تَمَرْد و پُرکِبر اَنت که چه آسمانی زۆرمندانی سُبکّ کنگا تُرسِش نێست.
