3 گڑا پولُسا گوَشت: ”هُدا ترا جنت، او اِسپێتی پِر مُشتگێن دیوال! تئو شَریَتئے رهبندانی رَندگیریا منی مئیار و بێمئیاریئے گیشّێنگا اِدا ائے، بله اے کارئے بدلا گۆن منی شَهمات جناێنگا شَریَتئے رَهبندان پْرۆشگا ائے.“
چُشێن بےانساپێن هاکمے گۆن تئو یک و تِپاک بوتَ کنت که گۆن وتی هُکم و کانونان نااِنساپیَ کاریت؟
گڑا هَنّایا ایسّا مسترێن دینی پێشوا کئیاپائے کِرّا دێم دات. ایسّائے دست اَنگت بَستگ‌اَتنت.
”بارێن، مئے شَریَت مارا اِجازتَ دنت که کَسێئے هبرانی گۆش دارگ و کارانی زانگا پێسر، آییا مئیاربار بکنێن؟“
پولُسئے کَشا اۆشتاتگێن مردمان گۆن آییا گوَشت: ”ترا لَجَّ نکنت هُدائے نامێنتگێن دینی پێشوایا بےاِزّتَ کنئے؟“
