19 من گوَشت: ’او هُداوند! آ وَه زاننت که من هر جاگه، کَنیسَهان شتگان و تئیی باوَرمند جتگ و جێل کناێنتگ‌اَنت.
چه مردمان هُژّار بێت، آ شمارا گراێننت و هَکدیوانانَ برنت، وتی کَنیسَهانی تها شمارا شلّاک و هئیزرانَ جننت.
من ’اے راهئے‘ مَنّۆگر آزار داتگ و کُشگی هم کرتگ‌اَنت، مردێن وَه مردێن اَنت، جنێن هم گپتگ و بندی کناێنتگ‌اَنت.
بله شاوولا، کِلیسائے برباد کنگ بِندات کرت. لۆگ په لۆگَ شت، مردێن و جنێن چه لۆگان درَ کرت، کَشّان کنانَ برت و جێلَ کناێنتنت.
شاوول، اَنگت هُداوندئے مریدان پادتراپ دئیان، آیانی کُشت و کۆشئے چِن و لانچا اَت. آ، مسترێن دینی پێشوائے کِرّا شت و
