13 منی کِرّا آتک و اۆشتات و گوَشتی: ’او منی برات شاوول! تئیی چمّانی رُژنایی پِر بتَرّات و مئیم بکناتئے.‘ هما دمانا منی چمّ پدا رُژنا بوتنت و من آ دیست.
بله چه اِد و دێم گُلامے هساب مبیت، چه گُلامێا بالاتر، دۆستیگێن براتے هساب ببیت. منا وَه سَکّ دۆست اِنت، ترا اَنگت گێشتر دۆست اِنت، اِنسانی هسابا هم و هُداوندئے سرا باوَرمندێن براتێئے هسابا هم.
